TANSU ÇİLLER SAHAYA İNİYOR
''MERKEZ SAĞI PARÇALAYAN, BİTİREN ESAS NEDEN DARBELERDİR. KİŞİLER ARASI REKABET, ÖZAL-DEMİREL, ÇİLLER-YILMAZ REKABETİ DEĞİLDİR.''
E. BAŞBAKAN PROF. DR. TANSU ÇİLLER’İN KARABÜK’ÜN İL OLUŞUNUN 27. YILDÖNÜMÜ DOLAYISIYLA VE KARDEMİR’İN 1 TL KARŞILIĞINDA KARABÜK HALKINA VERİLMESİ BAĞLAMINDA BRTV’YE VERDİĞİ MÜLAKATTAKİ BEYANLARI:
Sayın E. Başbakan Prof. Dr. Tansu Çiller’e siyasete dönmesi için defalarca teklifler gelmiş ve ısrarlarda bulunulmuştur. O dönemlerde ne gereği var, her şey iyi gidiyor, bana ne gerek var demiştir.
Bugün için ise Türkiye’nin bugün ve geleceği ile ilgili endişelerini dile getirdikten sonra; “ben bütün bunları gördükçe ülkem adına bir anne gibi, evladına bakar gibi ülkeme bakıyorum. Hiçbir kişisel ikbal veya sandalye dileğim yok. Allah şahidimdir.
Benim için bunların hepsi geride kalmıştır. Türkiye’nin başına neler gelebileceğini görüyorum. Onun için bir merkez sağa ihtiyaç olduğunu düşünüyorum. Bunun kurulmasına yardımcı olabilirim.
Bunun başını çekebilirim. Bu kapıyı açık tutmak için mücadele verebilirim. Milletim karar versin.”demiştir.
BASIN ADİL OLMALIDIR
Demokrasimizin seçkin ve etkili bir kurumu olan basının adil olması toplumumuzun adalet ihtiyacına hitap etmelidir. Bu durum basını saygın ve etkili kılacaktır. Bu nedenle basınımızın adil yaklaşımları demokrasimizin vazgeçilmezidir.
MERKEZ SAĞI PARÇALAYAN, BİTİREN ESAS NEDEN DARBELERDİR. KİŞİLER ARASI REKABET, ÖZAL-DEMİREL, ÇİLLER-YILMAZ REKABETİ DEĞİLDİR.
12 Eylül 1980 darbesi sonrası kapatılan merkez sağın en büyük partisi olan Adalet Partisi’nin siyasi yasaklı olan lideri Süleyman Demirel’in kurdurduğu Büyük Türkiye Partisi’nin anayasaya aykırı olarak kapatılması ve ondan sonra kurulan DYP-Doğru Yol Partisi’nin 1983 sonu yapılan seçimlere hukuksuz olarak sokulmaması nedeniyle Demokrat Kitlenin ana tercihi Turgut Özal’ın Anavatan Partisine (ANAP) yönelmek olmuştur.
12 Eylül darbesinin yarattığı bu durum ana kale olan merkez sağ siyasetinde derin bir bölünmeye yol açmış, aynı kökten iki ayrı parti ortaya çıkmıştır. Aynı kitlenin iki ayrı partisi haline gelen yasaklı DYP ve önü açılan ANAP arasında sonraki yıllarda süre gelen bir ayrılığa, rekabete neden olmuştur. Dolayısıyla Özal-Demirel ve Çiller-Yılmaz darbelerin yarattığı bu rekabet ortamının bir anlamda mağduru olmuştur.
Çiller 1995 Genel Seçimlerinden sonra bunu görerek ve DYP-ANAP bütünleşmesi için yanlış yazılmış tarihi düzeltme adına büyük bir siyasi fedakarlıkla Yılmaz’a Başbakanlığın ve ANAP’a Meclis Başkanlığının verilmesinin yolunu açmıştır. Ancak, kurulan ANAYOL Koalisyonu darbelerin yarattığı derin yapay rekabeti aşmada yeterli olamamıştır.
Merkez sağ, 12 Eylül 1980 darbesinden sonra bölünmüş, aynı kökten gelen iki ayrı parti ortaya çıkmış, 28 Şubat 1997 post modern darbesinden sonra ise yok edilmiştir.
Ama asıl mağdur olan Milletin kendisidir. Milletin bu süreçte mağduriyeti çok büyük olmuş, her darbede olduğu gibi önemli ölçüde fakirleşmiştir.
Sayın E. Başbakan Prof. Dr. Tansu Çiller’e siyasete dönmesi için defalarca teklifler gelmiş ve ısrarlarda bulunulmuştur. O dönemlerde ne gereği var, her şey iyi gidiyor, bana ne gerek var demiştir.
Bugün için ise Türkiye’nin bugün ve geleceği ile ilgili endişelerini dile getirdikten sonra; “ben bütün bunları gördükçe ülkem adına bir anne gibi, evladına bakar gibi ülkeme bakıyorum. Hiçbir kişisel ikbal veya sandalye dileğim yok. Allah şahidimdir.
Benim için bunların hepsi geride kalmıştır. Türkiye’nin başına neler gelebileceğini görüyorum. Onun için bir merkez sağa ihtiyaç olduğunu düşünüyorum. Bunun kurulmasına yardımcı olabilirim.
Bunun başını çekebilirim. Bu kapıyı açık tutmak için mücadele verebilirim. Milletim karar versin.”demiştir.
BASIN ADİL OLMALIDIR
Demokrasimizin seçkin ve etkili bir kurumu olan basının adil olması toplumumuzun adalet ihtiyacına hitap etmelidir. Bu durum basını saygın ve etkili kılacaktır. Bu nedenle basınımızın adil yaklaşımları demokrasimizin vazgeçilmezidir.
MERKEZ SAĞI PARÇALAYAN, BİTİREN ESAS NEDEN DARBELERDİR. KİŞİLER ARASI REKABET, ÖZAL-DEMİREL, ÇİLLER-YILMAZ REKABETİ DEĞİLDİR.
12 Eylül 1980 darbesi sonrası kapatılan merkez sağın en büyük partisi olan Adalet Partisi’nin siyasi yasaklı olan lideri Süleyman Demirel’in kurdurduğu Büyük Türkiye Partisi’nin anayasaya aykırı olarak kapatılması ve ondan sonra kurulan DYP-Doğru Yol Partisi’nin 1983 sonu yapılan seçimlere hukuksuz olarak sokulmaması nedeniyle Demokrat Kitlenin ana tercihi Turgut Özal’ın Anavatan Partisine (ANAP) yönelmek olmuştur.
12 Eylül darbesinin yarattığı bu durum ana kale olan merkez sağ siyasetinde derin bir bölünmeye yol açmış, aynı kökten iki ayrı parti ortaya çıkmıştır. Aynı kitlenin iki ayrı partisi haline gelen yasaklı DYP ve önü açılan ANAP arasında sonraki yıllarda süre gelen bir ayrılığa, rekabete neden olmuştur. Dolayısıyla Özal-Demirel ve Çiller-Yılmaz darbelerin yarattığı bu rekabet ortamının bir anlamda mağduru olmuştur.
Çiller 1995 Genel Seçimlerinden sonra bunu görerek ve DYP-ANAP bütünleşmesi için yanlış yazılmış tarihi düzeltme adına büyük bir siyasi fedakarlıkla Yılmaz’a Başbakanlığın ve ANAP’a Meclis Başkanlığının verilmesinin yolunu açmıştır. Ancak, kurulan ANAYOL Koalisyonu darbelerin yarattığı derin yapay rekabeti aşmada yeterli olamamıştır.
Merkez sağ, 12 Eylül 1980 darbesinden sonra bölünmüş, aynı kökten gelen iki ayrı parti ortaya çıkmış, 28 Şubat 1997 post modern darbesinden sonra ise yok edilmiştir.
Ama asıl mağdur olan Milletin kendisidir. Milletin bu süreçte mağduriyeti çok büyük olmuş, her darbede olduğu gibi önemli ölçüde fakirleşmiştir.